ด่าง ๒ หมายถึง ว. เป็นดวงหรือเป็นจุดขาว ๆ ผิดกับสีพื้น เช่น วัวด่าง มือด่าง, มีสีจางกว่าสีเดิมเป็นแห่ง ๆ เช่น ผ้าด่าง.
ว. เป็นดวง ๆ จุด ๆ ทั่วไป, โดยปริยายหมายความว่า มีมลทิน,มัวหมอง, ไม่บริสุทธิ์, เช่น มีศีลด่างพร้อย.
(โบ) น. ดั้ง เช่น แหลนไป่ติดด้าง. (ม. คําหลวง ชูชก).
ก. เอาวัตถุเช่นผ้าเป็นต้นขึงหรือปิดบังให้ทั่วตอนเบื้องบน เช่น ดาดเพดานดาดหลังคา, ถ้าปูตอนล่างเช่นพื้นเรือนเป็นต้น เรียกว่า ลาด เช่น ลาดเสื่อลาดพรม. ว. ไม่ชัน เช่น หลังคาดาด.
น. พื้นราบตอนบนของเรือ, พื้นราบตอนบนสุดของอาคาร.
ว. ธรรมดา ๆ, ไม่รัดกุม, เช่น สํานวนดาด ๆ.
ว. ธรรมดา ๆ, ไม่รัดกุม, เช่น สํานวนดาด ๆ.
น. ชื่อไข้ทรพิษที่ออกหนาเป็นพืดดํา.